Saklı Cennet

Kelebekler vadisi

El değmemiş topraklarda

Göz değmemiş bir zamanda

Saklı bir cennet, insan kokusuna hasret

Kimseler erişemiyor

Ya göz kapanınca 

Ya iç parçalanınca

Giren çıkamaz derler

Giren bir kişi 

Kaybolan iki

Bu hikaye hangisinden dillenir

Giren konuşamaz 

Kaybolan susamaz.

Yarım Kadeh

Kaçmak istersin
Bugünden, yarından
Dibine kadar batmışsın karanlığa
Dünde bırakmışsın kendini
Bugüne varacak ne isteğin ne takatin
Korkuyorsun bırakamıyorsun geçmişte yaşattığını
Bırak yarım kalsın kadehin
Bırak yarıda kalsın hayatın
Devam edecek umudun yoksa
Kendi karanlığında mutlulugu bulduysan
Bırak kendini olmayacak Yarınlara

Anahtar

Sessizce çıkılan kapıdan dönen olmaz.
Kalbinde bırakılan sessizliği hiç bir gürültü bastıramaz
Geceleri gülüşen sesler ve gözler
Hatırından eksilmez
Eksilen ruhundan parçalar
Bir de eksik bir tebessüm
Kapı eşiğine sıkışmış bir bakış.
Bir iki parça eşyanın bütün evden çok görünmesi
Tek bir kapı çarpmasının hayatını alacak olması
Tek bir ses, sonunu hazırlaması
İki katlı bir evin basamaklarında kalan hayaller
Üç hayali kurulan odanın hic açılmaması
Dört anahtar tek bir anahtarlık
Beş nefes, tek bir kalp
Büyük bir ev hayalet olmuş hatıraların esirinde
Güzel bir deniz manzarası insan gözü değmemiş
Bir ânı silememesi
Yeşil ağaçların gölgesinde çürümeye yüz tutmuş bir bedende
Asla kilidi açılmayacak bir evde kaldı
Dört anahtar
Bir ruh..

Toz Taneleri

Bir kelebeğin rüyasında kaldı eskimeyenler
Zamanın acımasızlığı üstünden geçmesine rağmem..
Zaman düşmanıydı bir parça ruhuna karşı
Her anında dünyadan ayrılmasına yaklaşsada
İçinde bir dolu ukte bıraktı
Tüm dünyanin yükünden ağır
Küçük bir kelebeğin kanatları taşır da
Koca dünyaya çok görünür
Elde tutulamayan ürkek bir kelebek
Yüreği ısıtan parıltılarla dolu
Hasret kaldığı anılara dokunamadan
Gökyüzünde kaybolur
Soğuk bir gecede gözlerini kapatır
İçinde biriktirdiği mutlulukları
Hasretini sürdüreceği bir parca toprağa
Kanatlarındaki toz tanelerini bırakır
Sevdasına güvendigi yüreğin tonunda kapanır. 

Savaş

İnsan kaderini bedeninde gizli derler
Bir avuç içi kaderini,
Bir çift göz gecmişini gösterir
Peki ya gelecek..
Şekil alabilen bir olguya inanmak sanırım
İnanç gereklidir olaylara, hayata, geleceğe ve gecmişe.
Bir bütünden ibaret aslında
Vücut gibi..
Her uzul bir parça sen,  bir parça geçmiş ve gelecek
Geçen bir parça gelecekte bulunuyor ise
Kader denilen yeniden ve temizinden başlayabilir mi?
Gecmişi hatırında olan bir beyin gelecekte yaşar mı?
Yaşar da getirdiklerine hayat verir mi?
Kendini geçmişe gizleyen bir benden geleceğe ulaşır mı?
Zamanın sonsuzluğunda parçalanan hayalleri yeşertir.
O zaman, zaman da zaferini kazanır
Kazanmak bir başarı ise
İnsan geçmişini neden gelecege getirsin?
Belkide kaderin bir oyunu
Oyunu sen oynuyosan
Kazanan asla sen olmayacaksın..