Aşk

Bir çaresi vardır elbet.

İmkansızlığa yakın olsa bile.

Ayağa kalkmalı, yürümeli tekrar düşmeli, daha güçlü kalk ve koş

Adım atmaya gücün kalmayacak umursama devam et.

Nefesin tükenecek, kendine nefes ol, kendime nefes ol.

İnsanlar engel olacak, yık onları perişan et.

Sonu güzel, sonunu hayal ettin, sonunu gördün.

Başlangıcın orası,

Nefesin orada, nefesim orada.

Canın acıyacak, ama yakmayacak seni.

Aşk..

Aşkın tadına baktın, vazgecemez, pes edemezsin.

El, ele. Göz, göze. Kalp, kalbe, yan, yana.

Sonsuzluğa.

Eylül

Eylül güzel bir ay.

Huzurlu gelir insana, 

Yeni bir başlangıç gibi,

Hayat gibi, Gerçek ama masal gibi.

Eylül güzel, kavuşmak, sarılmak için.

Eylül çok güzel, aşık olmak, kaybolmak icin.

Eylül güzel kendini bulmak, nefes almak için.

Kendini denize teslim etmek ve boğulmak,

Yaşamak gibi, susamak gibi.

Eylül güzeldir.

Gözlerindendir.

Hayat

Giden kalplere uzak olsun insan.

Gözleri dokunana yakın.

Ruhu yenilene değil, kalbi direnene bakmalı.

Uzaklara değil yakınlara bakmalı önce.

Hissetmeli, soğuk gecelerde bile.

Bir fincan sıcak çay gibi ısıtmalı.

İçini, yüreğini..

Kavuşma ile bitmeli her zorluk.

Uğruna yaşanacak bir hayat varken.

Gibi..

Bir gözde doğar bazen güneş

Göz hisseder, içini kavurur.

Yakmaz, acıtmaz, 

Yaşatır, yüreğinden tutar.

Götürür sonsuz diyarlara.

Masalların başlangıcı gibi.

Varmış ama yokmuş gibi.

Ama her masalın sonu gibi.

Seven, sevdiğine kavuşmuş.

Huzur o diyarda ebedi olmuş.

Masalların sonunu insanlar yazmış.

Herkes kendi masalını yaşamış.

Sarı Papatya

Sarı papatyalar'dan bir taç yaptım.

Beyazların'dan gelinlik.

Sarıları sen seversin, beyaz sana en çok yakışan.

Tacın ömrüme güneş, 

Elbisen, zifiri karanlığıma aydınlık oldu.

Uzun kır bahçelerinden geçti yolumuz 

Dikenleri batan çiçeklerimiz de oldu

Sevmeyi öğrendik, acı çekmeyi de 

Acının içinde sevgi bulmasını

Aramasını öğrendik, aşkı aramasını.

Kendimizi öğrendik, Aşkı..

Sarıyı, papatyaları.

Özlenen

Sözlerin aklımda ya da aklım ardında,

Hayalin karşımda ya da sesin kulağımda, 

Ya ben çıldırıyorum ya da çok özlüyorum,

 Ya özlemek çok güzel, ya da özlenen çok özel.

Birisi Var

İçimde bir ben var, benden habersiz

Sus derim susmaz, dur derim durmaz.

Canım yanar hissetmez, hissetse bile söylemez..

Birisi var içimde, çık derim çıkmaz.

Aynada baktığımda görürüm, 

Gece yastığa başımı teslim ettiğimde duyarım.

Birisi var içimde, kendinden habersiz.

Portakallı Çiçeği

Bir sahil kasabasında, portakal çiçekleri.

Her sokakta mis kokular, 

Her köşede yeşeren umutlar.

Tüm sokaklar aynı yere çıkıyor, denize ve huzura

Bir ses duyuyorsun, bir çift göz..

Portakal çiçekleri arasından bir güzel,

Yaklaştıkça çarpıyor, büyülüyor..

Portakal çiçeklerinin kokusunu gizliyor teninin kokusu

O sokak kayboluyor, bir tek o çift göz kalıyor geriye.

Sahte İnsan , Ölü Gerçek

Bir insan öldürür mü tüm insanları

Aslında bir insan öldürür içindeki insanlığı

Ölen insanlığın mazisinde ölür tüm insanlık

Önce zihinde öldürülür sonra ellerinde..

Bir kırık kalp mi yozlaştırır insanı 

Yoksa acıların birikimi mi unutturur insanlığını

Gerçeklikten kaçabilir mi insan 

Sahteliğe alışabilir mi insan

Rol yaptıkça benimseniyor sahtelik 

Güldükçe siliniyor gerçeklik

Hangisi gerçek, hangisi sahte 

Kapıldık gidiyoruz bir oyuna 

Oyun olduğunu da kabul edemiyoruz aslında

Fakat oyunun izlerinin taşıyoruz her yerde 

Hayaller kuruyoruz sahteliğe içerisinde

Gerçekliğe tutunmaya çalışıyoruz bi çare

Parçası kayıp yap-boz misali

Yamalarla dolmus hayatlar

Kimi gercek, kimi sahte suratlar 

Acı çeken gerçek yaşayan

   Mutlu hisseden nerede

Acılar sabit kalan, yaralar üstü boyanan 

Yarım kalan hafızada yer bulan

Tamamlanmış hayatlar son bulan.