Kuşlar susuz kalmış gökyüzü bomboş.
Dünyanın nefesi kesilmiş, bir heyecan tufânı.
Heryer kalabalık, içi boş kabuklar yürüyor.
İnsanlar konuşuyor, konuştuğunu anlamıyor.
Herkes birbirini görüyor, mu?
Herkes görmek istediğini görüyor ya da göremiyor!
Hava çok sıcak, sokaktan onlarca insan geçiyor. Acelesi var hepsinin, yetişecek yerleri, hayatları var, mı?
İnsan, insana yetişmeye çalışıyor aslında kendi olmayana neden? İnsan kendine neden yetişmiyor?
Her yerde neden?
Herkesin ruhu var, mı? Ruhu olmayanlar da var ben gördüm inandım. Kalbi olup kalpsiz olanları da var, ağzı olup dilsiz olanları var da var. Çeşit çeşit mahlukat var seyretmek güzel okumak gibi sessizce uzaktan seyretmek, sokaktan onlarca insan geçti mesela müzik dinleyen vardı, telefonda kavga eden mesela, sevgilisi birşey yapmış, kesin yapmıştır tabi insanın kendisinde hiç suç olmaz hep karşı taraftadır suç! Sonra çiftler gördüm el ele olan sarılarak yürüyen inan dans ederek yürüyen bile gördüm.
Normal sıradan insanlar da gördüm bu saydıklarım normal değildi ya zaten. Birbirinin aynısı gibi olan insanlar yani.
Hayat kısa bir filmden ibaret.
Perde kalktığında gerçekliğin büyüsü bozuluyor.
Her an bir sahneyi canlandırıyoruz.
Bakalım Kimin sahneleri heyecanlı!
@zeyirli.yazar
