Kendim gibi olmayı bırakalı çok oldu
Yalancı suretlerin arasında sıkışmış bir parça sessizliğim
Kendim ile verdiğim kavgalardan yorulmuş bir beden
Ruhuma ördüğüm duvarlardan güzelliği unutur oldum
Yardım eli isteyen bir tarafım
Öfkeli benliğime karşı direnmekte
Korkar oldum kendimi unutmaktan
Vazgeçer oldum bütün duygularımda
Kanayan yaralarım var kapanmak bilmeyen
Dışarıdan gülen bir beden
İçeriden yıkık bir harabe
Gözlerimi kapatmak istedim huzur içinde
Her kapattığımda yaralarım sızladı
Gecelerde huzur bulmaya çalıştım zihnimde
Yaralarım sızladı, hissizleştim
Duygularım kayboldu ötekileştim
İnsan olmayı unuttum
Hissetmeyi
Sevmeyi
Sevilmeyi unuttum
Acınası bir beden, parçalanmış bir ruh oldum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder